Bagong Politika

Salát ang ating lipunan ngayon sa mga sariwang mukha ng politika. Hindi kayang humuli ng imahinasyon ng taumbayan ang gaya nina Punong Hukom Reynato Puno, Hen. Danny Lim, Fr. Ed Panlilio, Alkalde Jojo Binay, Bise Presidente Noli de Castro, Sen. Manny Villar, Sen. Loren Legarda, at kahit ang mga kabataang senador na sina Chiz Escudero, Kiko Pangilinan, at Bong Revilla.

May kulang sa mga nabanggit, at maaaring kabilang dito ang kakayahang makipag-ugnayan sa malawak na sektor, at makapagbuo ng network alinsunod sa siyentipikong database. Maaari ding halata ang kanilang pamumulitika nang maaga, at tanging ang Pangulong Gloria Macapagal Arroyo ang makahihigit sa kanila.

Wala ring programang maipagmamalaki kahit ang mga pangunahing partido sa ngayon. Uunahin ng mga politiko ang pagbabago ng konstitusyon, kaysa bumuo ng mga solidong programang tutugon sa ekonomiya, seguridad, at patakarang panlabas. Ibig sabihin, nananatiling laway lamang ang pangako ng mga politiko.

Ang isang hinuhuluan kong lilitaw ay ang pagbubuo ng bagong samahan ng mga kabataan, at ang samahang ito ay marahil may kaugnayan sa sining, panitikan, at pagtatanghal. Makikipag-ugnayan ito sa mga tao na di-kumbensiyonal mag-isip at makipag-ayos, at siyang susuportahan naman ng taumbayan.

Magaganap ito sa wikang Filipino, at sinumang gumamit ng wikang banyaga ay nakatakdang magpaalam sa kaniyang karera.

Hula ko lamang ito, at maaaring simulan ng kudeta ng mga intelektuwal.